Samochody Grand Cherokee trzeciej generacji debiutowały wiosną 2004 roku, podczas Salonu Samochodowego w Nowym Jorku, natomiast na rynku pojawiły się pół roku później.

W stosunku do poprzednika znacząco zwiększono rozstaw osi oraz długość pojazdu, natomiast zmniejszono wysokość. Kształty pięciodrzwiowego nadwozia były mniej obłe, wprowadzono też zdecydowane przetłoczenia nadkoli. Charakterystycznym szczegółem były podwójne, niemal okrągłe przednie lampy. Wnętrze zyskało większe wymiary i wzbogacone wyposażenie.

Bazowym silnikiem została nowa jednostka benzynowa w układzie V6, o pojemności skokowej 3,7 dm3. Kolejne dwie jednostki miały osiem cylindrów w układzie widlastym i pojemność 4,7 oraz 5,7 dm3 (Hemi). Gamę uzupełniał nowy silnik Diesla w układzie V6, o pojemności 3,0 dm3, pochodzący z Mercedesa. Ta wersja produkowana była od marca 2005 roku w Austrii. Wszystkie silniki współpracowały z automatycznymi skrzyniami przekładniowymi. Pojawił się ulepszony system napędu obu osi o nazwie Quadra Drive II, ale na rynku amerykańskim oferowane były wersje z napędem jedynie tylnej osi.

W 2005 roku debiutowała usportowiona wersja o nazwie SRT8, wyposażona w potężny silnik V8 o pojemności 6,1 dm3.

Modernizacja samochodów Grand Cherokee została przeprowadzona jesienią 2007 roku. Zmieniono przedni zderzak i wlot powietrza, a także niektóre elementy wnętrza pojazdów. Silniki benzynowe o pojemności 4,7 oraz 5,7 dm3 zyskały na mocy.

W 2009 roku jeszcze raz zmodernizowano silnik 5,7 dm3, powiększając jego osiągi.

Zakończenie produkcji samochodów trzeciej generacji nastąpiło w 2010 roku.